gen. Mieczysław Bieniek   - służbę wojskową rozpoczął w 1969 r. jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Pierwsze stanowisko - dowódcy grupy-instruktora spadochronowego - objął w 7 batalionie rozpoznawczym 10 Dywizji Pancernej. W latach 1974-1976 dowodzi tam grupą specjalną, a potem przez kolejne dwa lata kompanią specjalną w tym batalionie.   Po ukończeniu w roku 1981 Akademii Sztabu Generalnego WP został skierowany do 6 Dywizji Powietrzno-Desantowej w Krakowie na starszego pomocnika szefa wydziału rozpoznawczego.
W latach 1982-1983 był zastępcą dowódcy ds. liniowych 16 Batalionu Powietrzno-Desantowego 6 Dywizji Powietrzno-Desantowej, a przez kolejne dwa lata szefem sztabu-zastępcą dowódcy tego batalionu.
 

Przez pięć lat dowodził tym elitarnym batalionem. W latach 1990 -1991 był dowódcą Polskiego Kontyngentu Wojskowego ONZ w Syrii. W latach 1992-1993 służył w dowództwie Krakowskiego Okręgu Wojskowego na stanowisku szefa wydziału ds. wizyt zagranicznych i rozbrojenia w ramach OBWE. W roku 1993 został obserwatorem w Polskiej Misji Pokojowej ONZ w Saharze Zachodniej, z rekomendacji ONZ. Po powrocie do kraju w roku 1994 został dowódcą słynnej, 6 Brygady Desantowo-Szturmowej w Krakowie. 
 

W 1995 r. ukończył studia podyplomowe w Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Wielkiej Brytanii. W 1997 ukończył również prestiżowy Kurs  Zarządzania zasobami obronnymi kraju w Monnterey w USA. W roku 1996 mianowany na stopień generała brygady. W okresie 1996-1998 dowodził 25 Dywizją Kawalerii Powietrznej w Tomaszowie Mazowieckim. Od lipca 1998 r. do stycznia 1999r. z sukcesem dowodził Brygadą Nordycko - Polską SFOR w Bośni i Hercegowinie, jako pierwszy polski generał podejmujący służbę w NATO. Po powrocie z Bośni pracował w Sztabie Kryzysowym ds. Konfliktu Bałkańskiego będąc jednocześnie doradcą Ministra Obrony Narodowej.
 

Jesienią roku 1999 został wyznaczony na szefa Pionu Szkolenia i Ćwiczeń Kwatery Głównej Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO w Europie (SHAPE) w Mons, gdzie organizował wielkie manewry Sojuszu, m.in. ćwiczenia "Strong Resolve", które odbyły się w Polsce. Odpowiadał też za ćwiczenia Sił Szybkiego Reagowania NATO formacji takich jak ARRC (Allied Rapid Reaction Corps) oraz Sił Najszybszego Reagowania AMF(L) - Allied Mobile Forces (Land). 
 

W roku 2002 został wyznaczony na stanowisko pierwszego zastępcy dowódcy 3 Międzynarodowego Korpusu Sil Szybkiego Reagowania, z dowództwem na terenie Turcji - Istambuł. Odpowiadał tam za przygotowanie jednostek operacyjnych, planowanie ćwiczeń i operacji , oraz ich prowadzenia. W tym samym roku został awansowany na stopień generała dywizji. Służbę w Turcji zakończył w listopadzie 2003 r.
 

Generał Bieniek był pierwszym polskim oficerem, który objął tak wysokie stanowisko dowódcze w NATO. Według Ministerstwa Obrony Narodowej jest jednym z najbardziej dynamicznych i najlepiej wyszkolonych polskich dowódców, o wielkich zasługach w integracji sił zbrojnych z Sojuszem Północnoatlantyckim, wybitnym specjalistą od działań powietrzno-desantowych i specjalnych z olbrzymim doświadczeniem służby w organizacjach międzynarodowych. 
 

W okresie od stycznia do lipca 2004 dowodził Wielonarodową Dywizją Sił Stabilizacyjnych w Iraku, w skład której wchodziły wojska 23 narodowości. Okres jego dowodzenia przypadał na czas powstań radykalnego przywódcy fundamentalistów irackich , Muktady AL.-Sadra. 
 

Od sierpnia 2004 r. dowódca 2 Korpusu Zmechanizowanego w Krakowie w lutym 2007-wyznaczony, jako przedstawiciel Dowódcy NATO na funkcję doradcy Ministra Obrony Afganistanu w KABULU gdzie pełnił obowiązki do drugiej połowy 2007 roku.
 

Od października 2007 r. do marca 2009 r. był doradca wojskowym polskiego Ministra Obrony Narodowej, a od kwietnia 2009 r. objął stanowisko polskiego przedstawiciela wojskowego przy NATO i UE.
 

We wrześniu 2010 obejmuje stanowisko Zastępcy Dowódcy Strategicznego NATO ds. Transformacji w Norfolk, USA W stanie Virginia. Odpowiadał tam między innymi za koordynacje planów procesu obronnego państw NATO , transformacje sil zbrojnych państw sojuszu innowacje i rozwój nowych technologii, jak również współpracę partnerską z innymi państwami , oraz organizacjami międzynarodowymi. Jak dotychczas było to najwyższe stanowisko w strukturach dowodzenia NATO sprawowane przez polskiego generała.
 

Uhonorowany został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, oraz Złotym Krzyżem Zasługi, ponadto odznaczony Brązową Gwiazdą armii Stanów Zjednoczonych, Złotym Krzyżem za Dzielność Republiki Bułgarskiej, medalami Republiki Węgierskiej i Słowackiej , jak również Legią Honorowa Królestwa Hiszpanii.

15 Sierpnia 2004 r. został awansowany do stopnia generała broni, a w listopadzie 2010 do stopnia generała.
 

Jest ojcem czwórki dzieci. Dwaj najstarsi synowie służą, jako oficerowie – w jednostkach specjalnych W.P. Ma uprawnienia instruktora spadochronowego armii polskiej, a także brytyjskiej, belgijskiej, amerykańskiej, niemieckiej, norweskiej i tureckiej . Jest członkiem sekcji spadochronowej Wojskowego Klubu Sportowego "Wawel" w Krakowie. Jest również bratem honorowym Bractwa Kurkowego Towarzystwa Strzeleckiego w Krakowie. Wykonał ponad 3 tys. skoków spadochronowych, nie ma na świecie w służbie czynnej wysokiego stopniem oficera, który dokonałby podobnego wyczynu.
 

Uprawia windsurfing i snowboard, jeździ na nartach, gra w tenisa ziemnego jako jego fan od wielu lat i stołowego. 
 

Jest doktorem nauk, specjalizując się w bezpieczeństwie międzynarodowym oraz strategii wojskowej. Jest autorem wielu podręczników, książek i artykułów z tej dziedziny.

Biegle włada językiem angielskim i rosyjskim. Interesuje się literaturą, historią i sportem.